Emek ve Dayanışma Günü’nde Türkiye genelinde yine çifte standart yaşandı. Van dahil birçok şehirde kamu çalışanları tatil yaparken, hizmet ve özel sektör çalışanları 1 Mayıs’ı iş başında geçirdi. “Emekçinin bayramı” olarak tanımlanan gün, yine sadece bazı emekçilere tatil oldu.
1 Mayıs: Kimin İçin Bayram?
1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü, her yıl olduğu gibi bu yıl da resmi tatil ilan edildi. Ancak bu tatil, yalnızca kamu kurumlarında çalışan memurlar için geçerli oldu. Özel sektörde çalışan binlerce işçi ise sabahın erken saatlerinden itibaren işlerinin başına geçti. Van’da da bu tablo değişmedi. Şehirde kafelerden marketlere, inşaatlardan temizlik işlerine kadar pek çok sektörde emekçiler çalışmak zorunda kaldı.
Üstelik yalnızca özel sektör çalışanları değil, güvencesiz koşullarda, yevmiyeli ve kayıtsız çalışan işçiler de bugün işe gitmediği takdirde gelir elde edemeyecekleri için çalışmaya devam etti. Yani, 1 Mayıs’ta emeğin değil, geçim kaygısının sesi yükseldi.
Aynı Ülke, Farklı Uygulama
Kamu kurumları ve belediyeler, 1 Mayıs’ta kapılarını kapatırken, sokaklar emekçilerin omzuna yüklendi. Ulaşım sürdürülmeye devam etti, temizlik işleri aksamadı, lokantalar, kafeler, mağazalar çalışmaya devam etti. Özellikle hizmet sektöründe çalışanlar için 1 Mayıs, diğer günlerden farksızdı. Tatil, sadece bir kesimin hakkı olarak kaldı.
Eşit Tatil Hakkı Talebi Yükseliyor
Sendikalar ve emek örgütleri, yıllardır dile getirdikleri “1 Mayıs tüm çalışanlar için resmi tatil ilan edilsin” talebini bu yıl da yineledi. Emekçilerin bir bölümünün tatil yaparken diğerlerinin çalışmaya zorlanmasının hem hukuki hem de ahlaki açıdan eşitsizlik yarattığını vurguladılar. Özellikle kayıt dışı ve güvencesiz istihdamın yaygın olduğu şehirlerde bu çarpıklık daha görünür hale geldi.
Bayramda Bile Geçim Kaygısı
1 Mayıs’ın resmi tatil olmasına rağmen çalışmak zorunda kalan işçilerin çoğu, geçim kaygısı nedeniyle buna itiraz dahi edemiyor. Tatil hakkını kullanan memurların aksine, günlük kazançla yaşamını sürdüren birçok çalışan için bugün işe gitmemek, gelir kaybı anlamına geliyor. Bu da işçilerin örgütlenme ve hak talep etme zeminini zayıflatıyor.